هنوز ساعتی از پایان بررسی رای اعتماد نمایندگان به وزاری پیشنهادی نگذشته بود که بر روی صفحه فیس بوکم این جمله نقش بست: از محبت تمامی دوستان بسیار سپاسگزارم. محمد جواد ظریف…
قانون: “آیا شما قصد شرکت در رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا را دارید؟” این جمله طعنه آمیز را لیزا اندرسون، رئیس دانشکده امور بین الملل دانشگاه کلمبیا یکبار به طنز به محمدجواد ظریف گفت. آخر نماینده پیشین دائم ایران در سازمان ملل متحد که آمریکا را از بسیاری آمریکایی ها را می‌شناسد، آنقدر به محافل و مجامع دانشگاهی، علمی و دیپلماتیک آمریکا رفت و آمد کرد و با چهره‌ها و شخصیت های آمریکایی ارتباط گرفته بود که برای برخی از آنها قابل احترام شده بود. بهترین وصف را در این باره هنری کیسینجر، وزیر خارجه اسبق آمریکا به‌کار برده است.او در ابتدای کتاب خود به نام «دیپلماسی» نوشته است: «تقدیم به دشمن قابل احترامم؛ محمدجواد ظریف».
اکنون چهره قابل احترام آمریکایی ها و مردی که برای بسیاری از چهره‌های سیاسی آمریکایی فردی شناخته شده است از امروز بر روی صندلی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران تکیه می زند تا ماموریت مدنظر روحانی را اجرا کند. ظریف ۵۴ ساله که به رغم انتقادات تند برخی جریانات داخلی از وی و اتهاماتی که طی سال‌های اخیر به وی زده‌اند توانست از مجلس رای بالای ۲۳۲ نفری را بگیرد، می‌گوید که با نظر مساعد و تایید رهبری در نیویورک مسئولیت دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد را پذیرفته بود.
او این موضوع را چنین روایت می کند: “فکر می‌کنم در بهمن ماه سال ۱۳۸۰ بین من و آقای دکتر خرازی برای رفتن به نیویورک توافق صورت گرفت. ظاهرا آقای دکتر خرازی نیز همان موقع موضوع اعزام من را به رهبری هم گفته بودند. بعدها رهبری به من فرمودند که همان روز من به آقای حجازی گفتم که بهترین گزینه برای نیویورک شما هستید؛ اما بگذارید روند معمول وزارت خارجه طی شود.
” وی می گوید :” رهبری به من فرمودند حتی اگر در موردی یقین داری که دیدگاهت ۱۸۰ درجه با من مخالف است، وظیفه داری دیدگاهت را بگویی. حتی ایشان مطرح کردند که این یک وظیفه شرعی است. بحمدا… من نیز همیشه این کار را انجام دادم، اما در ظاهرا هیچ گاه به نفعم نبوده است. اما از لحاظ شرعی، وجدانی و قانونی به این وظیفه پایبند بوده ام” . محمد جواد ظریف که در آمریکا تحصیل کرده و در خانواده ای مذهبی و مرفه بزرگ شده است؛ به گفته حسن روحانی برای انجام ماموریتی مهم انتخاب شده است. خروج کشور از انزوای بین المللی و کاهش تحریم ها اصلی ترین برنامه رئیس جمهوری در حوزه سیاست خارجی است. دکتر روحانی معتقد است برای بهبود مناسبات بین المللی باید با کدخدا وارد مذاکره شد. رئیس جمهور بر این باور است که آمریکا در جهان غرب نقش کدخدایی را ایفا می کند وشاید هم بخاطر مقبولیت ظریف در واشنگتن است که وی را برای ریاست دستگاه دیپلماسی برگزیده است. بدین ترتیب باید گفت ماموریت این دیپلمات کارکشته جمهوری اسلامی ایران انجام مذاکرات سازنده با ایالات متحده آمریکاست. حال پرسش این است که آیا او در انجام این ماموریت موفق خواهد شد؟ آیا وی پس از پایان دوران وزارت خارجه خطاب به رئیس دولت با صدای بلند و رسا خواهد گفت : ماموریت با موفقیت انجام شد.
انگار که همه گوشه گیری و تنهایی های کودکی اش را در راهروها و حاشیه های نشست ها و اجلاس داخلی و بین‌المللی بازیگوشی می کند . وزیر امور خارجه جدید کشورمان نه تنها در صحن علنی مجلس بلکه در راهروهای سازمان ملل متحد و کنگره ارتباط گرفته و پیام رد وبدل کرده است.کسی که به لابی گری های پیچیده و برقراری ارتباطات خاص شهره دارد،کودکی‌اش را تنها و بدون هم بازی پشت‌سرگذاشته است. او تنها فرزند خانواده بود. تا ۱۶ سالگی از شنیدن موسیقی محروم بود و تا ۱۵ سالگی به سینما نرفته بود. خانواده وی آنقدر مذهبی و محافظه کار بود که آنها حتی در خانه تلویزیون و رادیو نیز نداشتند. ظریف در این باره می گوید: یک رادیو داشتیم که پدر وی آن را در کمدی نگه می داشت و تنها برای شنیدن دعای سحر ماه رمضان از آن استفاده می کرد. روزنامه نیز از دیگر مواردی بود که در خانه ظریف ها پیدا نمی شد. در حاشیه جلسه ۴ روزه رای اعتماد خبرگزاری ها عکس‌های از ظریف منتشر کردند که در نوع خود جالب است.ژست ها و حرکات و نوع ارتباط فیزیکی و میمیکی آقای لابی خیلی آموزنده است ( در ارتش آمریکا سربازان موظف هستند که ماموریت خود را چنان انجام دهند که پس از پایان آن به فرمانده بگویند: ماموریت با موفقیت انجام شد)
هنوز ساعتی از پایان بررسی رای اعتماد نمایندگان به وزاری پیشنهادی نگذشته بود که بر روی صفحه فیس بوکم این جمله نقش بست: از محبت تمامی دوستان بسیار سپاسگزارم. محمد جواد ظریف. آقای وزیر که در طول مدت زمان بررسی رای اعتماد از سوی مجلس در صفحه فیس بوک خود تنها عکس منتشر می کرد ، با انتشار این پیام تشکر نشان داد که برایش مخاطبان داخلی هم از اهمیت برخوردار است.
او که صفحه شخصی اش در فیس بوک را خود و فرزندانش به روز می کنند روز جمعه هم پیام دیگری بر روی فیس بوک منتشر کرد و ضمن تشکر مجدد گفت: تلاش خواهم کرد ارتباط با شما را حفظ کنم و امیدوارم بتوانم در این صفحه مرتبا در سایت وزارت امورخارجه و یا از سایر روش ها به شما به صورت کم و بیش گزارش دهم. به راهنمایی و دعای خیر شما چشم امید دارم.
منبع : پارسینه
